Een corrosier inhibitor is een stof die in een lage concentratie toegevoegd de corrosiesnelheid van een metaal vertraagd. Corrosie inhibitoren worden steeds toegepast in systemen met water.
koelwater:
Hard water bevat veel calcium- en magnesiumionen en is minder corrosief dan zacht water. De zouten in het hard water slaan gedeeltelijk neer op het oppervlak van het metaal vormen zo een beschermende film.
De meest voorkomende inhibitoren hiervoor zijn silicaten, fosfaten en fosfonaten. Natriumsilicaat bijvoorbeeld wordt gebruikt in veel huishoudelijke waterontharders om roestwater te voorkomen. In koolzuurhoudende warm water systemen, beschermt natriumsilicaat staal, koper en messing. De bescherming is niet altijd betrouwbaar en sterk afhankelijk van de pH. Fosfaten hebben zuurstof nodig voor een effectieve bescherming. Silicaten en fosfaten zijn zeer bruikbaar als niet-toxische additieven.
ketelwater:
De corrosiesnelheid kan ook worden verlaagd door het gebruik van zuurstofbinders die reageren met opgeloste zuurstof. Sulfiet- en bisulfiet-ionen zijn voorbeelden van zuurstof binders die met zuurstof sulfaat te vormen.
Vluchtige corrosie inhibitoren, zoals filmvormende- en neutraliserende aminen. De filmvormende aminen vormen een filmlaag op het metaal die de anodische en kathodische reacties blokkeren. De neutraliserende aminen reageren met koolzuur (ontstaan door de loogsplitsing in de stoomketel of afkomstig uit het voedingswtaer zelf) tot een onschadelijke neutrale verbinding.